O książce: 1996 / "...Odmienność, i to istotna, ujawniła się po zarazie moskiewskiej Zamieszki i umocnienia po ogólnorosyjskim powstaniu Pugaczowa. Dla Karżawina droga zaczęła się w punkcie oznaczonym „my”. Jesteśmy tymi, którzy są świadomi potrzeby zdecydowanej reorganizacji tego, co ziemskie, wspólne, narodowe. Dla Bażenowa droga zaczęła się w punkcie oznaczonym „ja”. Jestem każdym, kto ma świadomość konieczności reorganizacji własnej duszy. W „my” Karzhavina było miejsce na „ja”, ale było ono drugorzędne, podporządkowane. W „ja” Bazhenova było miejsce na „my”, ale nie pierwotne. Karzhavin nie opuścił świata tego świata; Bazhenov nie stronił od tego, co nieziemskie. Śmiejąc się z masońskiego mistycyzmu, Karzhavin sympatyzował z etyką. Znajdując w masonerii „wyższą kontemplację”, Bazhenov nie faworyzował zawiłości rytualnych, ale był też temat bezsporny, będący przedmiotem całkowitej zgody – oświecenie. …»